17 Şubat 2010 - Azap

Bu hafta, şu oyunları tartışmışız:

- Kırmızı başlıklı kız
- Küçük emrah
- Karanlıktan kaçma
- Beyaz atlı prensin hikayesi (Larry?)
- Azap

En çok oyu alıp üzerinde çalışılmayı hakeden, Azap oldu.

Oyunda ölmek üzere olan / ölmüş ve arafta bekleyen biri geçmişiyle yüzleşirken hareketlerini yönetiyoruz. Oyun 3 boyutlu olarak, bir labirentin içinde başlıyor. Labirent aynalar ve duvarlarla bölümlere ayrılmış ve her bölüm kahramanın hayatından bir bölümü canlandırıyor.

Bu bölmelerde bazen geçmişteki o sahneyi canlandıran bir sinematik izliyor, bazen de sadece bölmedeki eşyaları değerlendirerek ipucu elde etmeye çalışıyoruz.

Kuşbakışı tüm labirenti izleyebildiğimiz bir haritamız var, ve her bölmenin üzerinde o anımızı ifade eden bir ufak sembol bulunuyor. Böylece labirentte yolumuzu kaybetmiyoruz ve hayatımız üzerinde genel bakışa sahip olabiliyoruz. Bu kuşbakışı hariteda, labirentin bölmeleri ilk önce mavimsi bulanık, puslu bir havada görünüyor. Bu, o bölmeyi henüz çözmemişiz demek. Çözülen bölmeler, çözerken ne yaptığımıza bağlı olarak, ya alevlere, ya da çiçeklere bürünüyor. Alevlere bürünen bölümler bizi cehenneme, Çiçeklere bürünenlerse cennete yaklaştırıyor, oyunun sonunda.

BÖLÜM 1

Bir odada ilgisiz bir çok eşyanın yanında yerde fotoğraflar, kırık bir kadeh, mumlar, eski bir masa örtüsü var. Aynı zamanda odada kendini asmış bir kadın, hala tavanda boynundan asılı olarak duruyor.

Oyuncu kadının kendini asmasına sebep olan anıyı canlandırmak için, odada bir duvarda fotoğrafta görünen, birlikte yedikleri bir akşam yemeğini canlandırmak zorunda. Odada duran masayı ayağa kaldırıp, kadehi, mumları üzerine koyup, kadının bedenini bir sandalyeye oturttuktan sonra kendisi de karşısına oturduğunda, görüntüler bir anda temizlenip o ana geri dönüyor.

Geçmişe geri dönüldüğünde, anlıyoruz ki karşımızdaki kadın, kahramanın sevgilisi ve o akşam, onu aldattığını itiraf ediyor, Pişman ve af diliyor. Bu canlandırılan anıdaki diyalogda seçenekler üzerinden giderek diyaloğu sonlandırdığında, birkaç farklı sonuca ulaşılıyor. Bunlardan biri, sevgilisinin kendini asmasıyla sonuçlanıp adamı da (labirentin o bölmesi için) cehenneme mahkum ediyor. Diyalog sonuçlanıp, görüntü labirente döndüğünde kadının bedeni tekrar tavanda asılı halde görünüyor, ve odayı alevler kaplıyor.

BÖLÜM 2

Bir odada, duvardaki tablolarda, kahramanın babasıyla olan anıları görünüyor. Oğluna genelde kötü davranan, aşağılayan, döven bir baba profili anlatılıyor. Odada ölüm döşeğindeki babasıyla satranç oynuyorlar. Satrançta avantajlı durumda olan oyuncu, babasını yenmeyi de tercih edebilir, ya da merhamet edip bile bile yenilmeyi de. Birinci bölüme benzer şekilde burada da, diyaloğun sonunda bölme alevlerle ya da çiçeklerle doluyor.

--

Bölümlerin sonunda cennete ya da cehenneme yaklaşmak, aslında oyuncu için başarı ya da başarısızlık anlamına gelmiyor. Yaptıkları hareketleriyle ruhunu şekillendirmiş oluyor oyuncu sadece. Oyundaki hikayelerin duygusal açıdan derin olması, oyunu asıl hareketlendiren öge. Diğer yandan, bu hikayeler birbirleriyle bağlantılı hale getirilerek karar vermek güçleştirilip başlı başına bir vicdanla hesaplaşma süreci haline getirilebilir.